Wokół książki
„My, dzieci z dworca ZOO” i inne książki o pięknie i trudach dorastania
Dojrzewanie to szczególny czas. Nie jest się wtedy już na pewno dzieckiem, ale też nie do końca ukształtowanym dorosłym. Ekstremalne doświadczenia, żywe emocje, przełomowe wydarzenia – pierwsze przyjaźnie, zauroczenia, wreszcie miłość. Istnieją książki, w których dorastanie ukazane jest w naprawdę pasjonujący sposób. Czasami niebezpieczny, ale przez to też właśnie diabelsko wręcz ciekawy. Tak jest właśnie w bestsellerowej powieści „My, dzieci z dworca ZOO”, która właśnie doczekała się serialowej adaptacji.
„My, dzieci z dworca ZOO” to wyjątkowa pozycja w katalogu światowej literatury, która odbiła się wyraźnym echem – zarówno wśród krytyków, jak również zwykłych czytelników. Bo też mówimy tutaj o książce niezwykłej. Dokumentalny zapis, nagranie magnetofonowe z rozmów z niejaką Christiane F., młodą narkomanką z Berlina Zachodniego, wyzwala szczególny rodzaj emocji. Autorami tekstu są Kai Hermann i Horst Rieck, dziennikarze niemieckiego pisma „Sterna”. W całości opublikowano dokumentalne fotografie, w tym portrety znajomych Christiane, ale również obraz miasta, który jest ni to azylem, ni to piekłem. A może jednym i tym samym?
Książka, która po raz pierwszy ukazała się w 1978 roku, stała się podstawą zupełnie współczesnej produkcji HBO. Nowy ośmioodcinkowy serial „My, dzieci z dworca ZOO”, na postawie kultowej książki ukazuje historię sześciorga nastolatków, którzy szukając swojego miejsca, intensywnie żyją w samym środku Berlina. Główną osią historii są losy Christiane, której życie rozsypuje się za sprawą rozstania jej rodziców.
„My, dzieci z dworca ZOO” – serial, który rozszerza historię z kultowej książki
Christiane, Stella, Babsi, Axel, Michi i Benno poznają się podczas undergroundowych imprez w pełnych narkotyków berlińskich klubach. Silni, odważni, prowadzący szalone życie w piekielnym raju, miejscu ekscytującym, choć przez to też niebezpiecznym. Trzeba jednak podkreślić, że jest to jednak przede wszystkim bezkompromisowa historia, w której nastolatkowie przekraczają coraz to nowe granice - moralne i etyczne - aby zatracić się w rzeczywistości.
Centralną postacią i osią dla całej grupy jest Christiane, na życiu której ogromne piętno odcisnęło rozstanie jej rodziców. Dziewczyna ucieka z domu, by odnaleźć się w niezwykle kuszącym alternatywnym świecie. Zacieśniające się z biegiem czasu więzi między nastolatkami sprawiają, że członkowie grupy w hedonistycznych uniesieniach szukają kolejnych dreszczy emocji, przeżywając pełne euforii wzloty i mroczne, niebezpieczne wręcz, upadki. Podczas gdy ich życie i związki na zmianę rozwijają się i rozpadają, ich własne traumy wciągają ich w wir, z którego nie każdy jest w stanie uciec.
Serialowa wizja zrealizowana przez HBO jest wstrząsająca i hipnotyczna – potrafi przykuć uwagę widzów, którzy szukają prawdziwych wrażeń, nie zadowalają się przy tym gotową interpretacją. „My, dzieci z dworca ZOO” to poszerzona, serialowo przetworzona wersja bestsellerowej autobiografii Christiane F., która była również inspiracją dla kultowego filmu o tym samym tytule, zrealizowanego w 1981 roku. Książka została przetłumaczona na 30 języków i sprzedana na całym świecie w 5 milionach egzemplarzy. Dla podkreślenia wyjątkowego klimatu stworzonego w serialu, muzyka, która rozbrzmiewa na ekranie, powstała z inspiracji twórczością Davida Bowie i we współpracy z David Bowie Estate. Autorami muzyki są producenci: Robot Koch i Michael Kadelbach, którzy tworzą elektryzującą, współczesną ścieżkę dźwiękową, będącą połączeniem zarówno muzyki nowoczesnej, jaki i ikonicznych brzmień.
„My, dzieci z dworca ZOO” to jednak nie jedyna książka, w której uobecniają się tematy związane z dorastaniem. Czas adolescencji jest przecież również symboliczną granicą, gdy dochodzi do metamorfoz bohaterów. Ekstremalne doświadczenia, żywe emocje, przełomowe wydarzenia – pierwsze przyjaźnie, zauroczenia, wreszcie miłość. Warto poznać książki, które bazują na motywie dorastania. Do takich właśnie należą:
„Pamiętnik narkomanki” to prawdziwe notatki dziewczyny, później kobiety, w których zamkniętych zostało piętnaście lat życia na krawędzi, we wciąż na nowo podejmowanej walce z nałogiem. Jej przejmujące, niejednokrotnie bardzo drastyczne świadectwo ukazuje prawdziwę oblicza piekła, jakim jest uzależnienie. Daty dzienne wyznaczają tu czas szkoły, pracy i wakacji, ale przede wszystkim czas życia i śmierci. Autorką przejmującej książki była Barbara Rosiek, psycholog kliniczna, pisarka i poetka, która postanowiła skonfrontować się z własnymi demonami. W bestsellerowej książce opisywała bowiem swoje przeżycia związane z walką z nałogiem. Wielokrotnie wznawiana książka utrzymuje się w czołówce najczęściej czytanych pozycji wśród nastolatków, obok innej pozycji na temat narkomanii, „My, dzieci z dworca ZOO”. Jednak to tylko jeden z obszarów, które warto zbadać, gdy mówimy o literaturze dotyczącej piękna i trudów dorastania.
„Normalni ludzie” – magiczna proza życia
Bywa tak, że miejsce, z którego się wywodzimy, staje się dla nas przekleństwem. Innym razem – azylem, bezpieczną przestrzenią. Zmieniamy się, podobnie jak zmienia się otoczenie. W jaki sposób przekroczyć granice – obyczajów, kultur, przyzwyczajeń? A wreszcie, jak zdefiniować normalność?
Sally Rooney, nazywana niekiedy współczesną reinkarnacją Salingera, tyle tylko że doby Instagrama i Facebooka, w „Normalnych ludziach" stara się ukazać trudną, niełatwą do rozszyfrowania miłość. Wszystko dlatego, że relacja młodych ludzi wplątana jest w skomplikowane tryby kulturowej maszyny, zhierarchizowane relacje organizujące świat, w którym nastoletni bohaterowie muszą się odnaleźć. Rooney udowadnia, że o miłości nie napisano jeszcze ostatniego słowa.
Sztuka dojrzewanie - stać się najlepszą wersją samego siebie
Potrzeba akceptacji - współistnienie w określonej grupie rówieśniczej. Stopniowe odkrywanie, a potem przekraczanie granic - fascynujące, ryzykowne zarazem. Dojrzewanie to motyw, który w literaturze przerabiany jest na mnóstwo niezwykłych sposób. Bo też mówimy tutaj nie tylko o dojrzewaniu fizycznym, biologicznej metamorfozie, ale także poznawaniu emocji. Stąd też w naszej wirtualnej bibliotece, gdy sięgniemy po tytuły właśnie z taką etykietą, możemy znaleźć również: „Małego Księcia", „Chłopców z placu broni", magiczny cykl „Harry Potter" czy „Igrzyska śmierci". A po jakie książki, które odnoszą się do tematyki związanej z dojrzewaniem bohaterów, sięgacie Wy sami najchętniej?