55. rocznica śmierci poetki Haliny Poświatowskiej
Poświatowska jest zaliczana do tzw. pokolenia "Współczesności", obok m.in. Andrzeja Bursy, Stanisława Grochowiaka, Marka Hłaski czy Mirona Białoszewskiego, debiutujących ok. 1956 r. W jej twórczości przeplatają się motywy kruchości życia, miłości i śmierci, szkicuje portrety kobiet pragnących miłości i świadomych przemijania.
Halina Poświatowska. Okładka książki "Halina Poświatowska. Opowieść dla przyjaciela".
Halina Poświatowska urodziła się jako Helena Myga 9 maja 1935 roku w Częstochowie. Od dzieciństwa zmagała się z chorobą serca, będącą efektem ciężkiej anginy, którą przeszła w wieku 10 lat. Długie leczenie, pobyty w szpitalach i sanatoriach, uniemożliwiały jej regularną naukę.
Dzięki opiece prof. Juliana Aleksandrowicza, Poświatowskiej nie tylko udało się rozwinąć talent poetycki, ale również wyjechać na operację serca do Stanów Zjednoczonych. Skomplikowany zabieg na otwartym sercu pozwolił przeżyć poetce jeszcze dziewięć lat. W tym czasie wydała m.in. zbiory wierszy pt. "Hymn bałwochwalczy", "Dzień dzisiejszy", "Oda do rąk". Pośmiertnie ukazała się jej autobiograficzna powieść pt. "Opowieść dla przyjaciela".
Pisarka zmarła 11 października 1967 roku w Warszawie w wieku 32 lat, wkrótce po drugiej operacji serca. Pochowana została na częstochowskim cmentarzu św. Rocha. (PAP)