Była nowelistką, powieściopisarką, eseistką, autorką dramatów historycznych („Geniusz sierocy”, „Stanisław i Bogumił”), opowiadań dla dzieci i młodzieży (m.in. „Marcin Kozera”, „Wilczęta z czarnego podwórza”). Przetłumaczyła również m.in. opowiadania Antoniego Czechowa i Maksima Gorkiego, „Pamiętniki” Samuela Pepysa oraz powieść „Niels Lyhne” Jensa Petera Jacobsena.
Urodziła się 6 października 1889 r. w Russowie k. Kalisza. Pochodziła z rodziny zubożałej szlachty – była córką Józefa Szumskiego, powstańca z 1863 r., zarabiającego na życie jako administrator majątków ziemskich, oraz Ludomiry z Gałczyńskich. Ziemiańskie pochodzenie wyznaczyło w pewien sposób jej drogę literacką – „Noce i dnie” zapewniły jej miejsce w panteonie polskich pisarzy, a w zbiorze opowiadań „Ludzie stamtąd” również przedstawiła życie prostych ludzi, robotników i domowej służby.
Maria Dąbrowska za powieść „Noce i dnie” była pięciokrotnie nominowana do Nagrody Nobla – w 1939 r. przez Stena Liljegrena, w 1957 r. przez Charlesa Hyarta, w 1959 r. przez Stanisława Helsztyńskiego, Kazimierza Kumanieckiego, Mieczysława Brahmera, Jana Reychmana, Gunnara Gunnarssona, Rachmiela Brandwajna oraz innych profesorów, w 1960 r. przez Polski PEN-Club oraz w 1965 r. przez Carla Stiefa.
Zmarła 19 maja 1965 r., została pochowana na warszawskich Powązkach w Alei Zasłużonych.
Słynne cytaty M. Dąbrowskiej
"Modlić się - dodawał - trzeba z wiarą, pracować - z nadzieją, a drugiego człowieka mieć z miłością na uwadze przed wszystkim innym"
"Kochać prawdziwie można tylko raz i na całe życie"
"Człowiek obdarzony tylko dumą albo tylko pokorą, nie jest całkowitym człowiekiem"
"W życiu są noce i dnie, ale są i niedziele, te jednak zdarzają się rzadziej niż w kalendarzu"
